က်ဳပ္က မေတာက္တေခါက္ေရာက္တတ္ရာရာ ေပါက္ကရစာေတြေရးတတ္တယ္။
စာေရးျခင္းအတတ္ပညာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၊ဂဃနဏ၊ဟန္က်ပန္က်၊ဟုတ္တိပတ္တိ
မသိပါဘူး။တခါတခါ လူေတြၾကားထဲ ဘာမွမသိပါပဲ၊သိသေယာင္ တတ္သေယာင္
တတ္ေယာင္ကား ေျမာက္ၾကြားၾကီးလည္းလုပ္တတ္ပါတယ္။လူေတြကလဲ သူတို့မလုပ္ခ်င္တဲ့
အလုပ္ေတြကို က်ဳပ္ကိုေခ်ာက္တြန္းျပီးပို့ေပးတတ္ၾကပါတယ္။ေစတနာထားျပီးလုပ္ႏိုင္သေလာက္
လုပ္ပါေသာ္လည္း အျမဲတမ္းေစတနာအမွားေတြႏွင့္ထိပ္တိုက္ေတြ႕ပါတယ္။
တခါတခါ စိတ္ဆိုးတယ္...စိတ္ညစ္တယ္....ဘာမွမလုပ္ပဲေနခ်င္တယ္...ေရသာခိုအေခ်ာင္လိုက္စိတ္
ကက်ဳပ္ရဲ့ဘ၀ထဲကိုလိုက္လာမွာလဲမလိုခ်င္ဘူး...
အေတြ႕အၾကံဳသစ္ေတြရတာေပါ့...ဆိုပီးအားတင္းျပန္တယ္။လူေတြအေၾကာင္းကိုနားလည္တာေပါ့...
လို႕က်ဳပ္ကိုက်ဳပ္ ေမာင္းတင္ရျပန္တယ္။အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ပ်င္းခ်င္တယ္။
တခ်ိဳ႕ကေျပာပါတယ္၊ပ်င္းတယ္ဆိုတာ နာမည္သာဆးိုတာ လူသက္သာတယ္တဲ့၊က်ဳပ္ကပ်င္းတတ္ေပမဲ့
အဲဒီစကားကိုေတာ့မၾကိဳက္ပါ။လူဆိုတာ အညြန္႕တလူလူျဖစ္ေနရမယ္။အျမဲတမ္းတက္ၾကြေနရမယ္။
အျမဲတမ္းႏိုးၾကားေနရမယ္...အဲ...အဲလိုစကားမ်ိဳးၾကေတာ့ရင္ဘတ္ကိုတည့္တည့္ထိတယ္။ဟတ္လဲထိတယ္။
ျပန္ေျပာရတာ အရသာရွိတယ္။
ဘ၀ဆိုတဲ့စကားလံုးေတြကို ခဏခဏစာလံုးေပါင္းမမွားေအာင္ေလ့က်င့္တယ္။
အမွန္တရားဆိုတာ ခါးသက္သက္အရသာရွိေၾကာင္း နည္းနည္းေတာ့သိလာတယ္။
ဒါေပမဲ့...၀ါးတားတားရယ္ပါ။မုသားက ကမၻာပတ္ျပီးရြာလည္ျပန္လာခ်ိန္မွာ...
သစၥာ(အမွန္တရား)ကေတာ့ ဖိနပ္စီးတုန္းရွိေသးသည္။ဆိုတဲ့ စကားကို ဘာမွန္းမသိပါပဲ
ကိုးကားေနတတ္ပါတယ္။
လူေခ်ာထဲကလူေခ်ာ တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႕ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။သူမ်ားအေၾကာင္းလဲ အရည္မရ
အဖတ္မရ ေတာ္ကီေတြလြတ္တတ္ပါတယ္။က်ဳပ္ကိုက်ဳပ္ လူေကာင္းျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသမ်ား
ကိုမသိမသာတမ်ိဳး၊ေပၚေပၚတင္တင္ တဖံုျပတတ္ပါတယ္...ဒါေပမဲ့မေအာင္ျမင္ပါဘူး...
သမီးေခ်ာမေခ်ာ ရြာထဲကပဲ ေျပာပါမယ္။မ႑ပ္တိုင္တက္ရန္မလိုေၾကာင္းသတိေမ့တတ္ပါတယ္။
ျဖစ္သလို ၾကံဳသလို ေနျခင္းစားျခင္းက တခါတေလ အဆင္ေျပပါတယ္...အိမ္ရွင္မ်က္ႏွာလဲ
ၾကည့္ရသေပါ့...
အဲဒီလိုစာမ်ဳိးေတြ က်ဳပ္ကေရးပါတယ္။ခင္ဗ်ားတို႕နားမလည္တဲ့ ဗမာစာဗမာစကားပါ။
ျပီးေတာ့..က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္လဲနားမလည္ပါ။
No comments:
Post a Comment
သင့္ရဲ့အျမင္နဲ့ သုံးသပ္ေပးပါဦး