Wednesday, December 15, 2010

ဆင္ေျခမ်ား.........


မေရာက္တာလဲၾကာျပီဆိုေတာ့..အားလံုးကလဲေမ့ေနၾကေရာ့ေပါ့။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္မိတ္ဆက္ျပီး၊ဖုန္တက္ေနတဲ့ေက်းဇူးရွင္ၾကီးကိုသန္႕ရွင္းရင္း မိွဳတက္ေနတဲ့ဦးေဏွာက္ကိုလဲေဆးေၾကာေနရတယ္ေလဗ်ာ။
ခရီးလြန္ေနတာလဲပါသလိုျပန္ေရာက္ေတာ့လဲ
ေက်းဇူးရွင္ပါ၀ါဆပလိုင္းေဒါင္းေနလို႕လွဲလိုက္ရေသးတယ္။
ျပီးေတာ့လူကလဲ မ်က္စိနာတယ္။အနာေတြေပါက္တယ္။
ကိုယ္လက္မအီမသာျဖစ္တယ္။
ခုေခတ္စကားႏွင့္ဆိုရင္ေတာ့ မလန္းဘူးေပါ့ဗ်ာ။
ပိုစ့္အသစ္ေတြမေရးႏိုင္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းဘေလာ့ဂါၾကီးေတြရဲ့
ၾကြားလံုးေတြကိုလဲလိမ့္ေနေအာင္ခံရသဗ်။ေအးေလ...
.ကိုယ္မွမေရးတတ္တာပဲခံရမွာေပါ့ေနာ့။မနာလိုမျဖစ္ပါဘူး။
အခုလိုဘေလာ့ဂ္ဂါၾကီးေတြေပၚထြက္လာတာကိုပဲ လိွဳက္လွိဳက္လွဲလွဲၾကိဳဆိုပါတယ္ဗ်ာ။သူတို႕စာေတြဖတ္ရင္းသူတို႕
ကိုအားက်အတုယူရတာေပါ့။ဗဟုသုတေတြလဲတိုးတာေပါ့။
ခက္ေနတာကက်ဳပ္ပါ။ပိုစ့္အသစ္မတင္ႏိုင္ေတာ့ဟိုအေၾကာင္းျပ
ဒီအေၾကာင္းရွာႏွင့္၊ဘာမွမလုပ္ျဖစ္ဘူးေလ။
မကတတ္သူဟာဖ်ာကိုအျပစ္ေျပာတယ္လို႕ဆိုတယ္မဟုတ္လား။
အဲဒါက်ဳပ္ရဲ့ဆင္ေျခပဲ။တကယ္ေတာ့က်ဳပ္အပ်င္းၾကီးေနတာပါ။
အဲဒီအတြက္ေဆးေတာ့မရွိဘူးဆိုတာသိသိၾကီးႏွင့္ေလ။
ဒါေၾကာင့္ေရွးလူၾကီးေတြကဆံုးမခဲ့ၾကတာေပါ့။

"အပ်င္းေရာဂါ၊စြဲကပ္လာ၊ျမန္စြာကုဖို႕ပင္။မကုစားပဲ၊အပ်င္းစဲြ၊ငမဲြငႏံုပင္"။
ဆိုတာေလ...က်ဳပ္တို႕လဲအပ်င္းေရာဂါမစဲြေအာင္ေတာ့ၾကည့္ေရွာင္ၾကေလာ့။
ပိုစ့္အသစ္မတင္ေတာ့ဘူးလားဆိုလို႕ပါ။ေရာက္တတ္ရာရာေပါ့။
ေနာက္ေန႕ေတြလဲတင္ႏိုင္ေအာင္လုပ္မယ္ေလ။

No comments:

Post a Comment

သင့္ရဲ့အျမင္နဲ့ သုံးသပ္ေပးပါဦး