ေအး......အဲဒါပဲေမာင္ေရ......

မၾကာမီေႏြေရာက္ေတာ့မည္....

ကုလားတို႕၏တိုင္းျပည၊္
ဗီဟာျပည္နယ္ရဲ့ေႏြေနကိုေကာ့ေနေအာင္ခံစားရေတာ့မည္.
.ေတြးမိတိုင္း ဒီေႏြေနကိုဘယ္လိုေက်ာ္ျဖတ္ရပါ့မလဲ?

လို့ စဥ္းေနမိတယ္....ဗီဟာရဲ့ေႏြေနကေတာ့
ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းသည္ေပါ့...တိဗက္လားမားေတြလဲ၊
2လပိုင္းေရာက္တာႏွင့္ ဗုဒၶဂယာေျမျမတ္မဟာၾကီးကို
တေျဖးေျဖးႏုတ္ဆက္ထြက္ခြာ ကုန္ျပီေလ...

ကိုယ္တို႕တစ္ေတြကေတာ့ ဘယ္ကိုသြားလို႕ ဘာေတြလုပ္ၾကမလဲ..
.ေႏြေနပူေၾကာင့္ အပူလိုင္းေတြရဲ့ ၇န္ကိုေရွာင္ရွားဖို႕
တေနရာကိုေတာ့ေရြးခ်ယ္ရေတာ့မွာပါ....
သစ္ရြက္ေတြကေၾကြက် ေျမခၾကေတာ့....
တေယာက္ေယာက္ကိုလြမ္းသလိုလို..အဟား...ငယ္ခ်စ္ဦးေလးရွိခဲ့ရင္ေတာ့
အေကာင္းသား၊ဒီအခ်ိန္ဆိုတအားလြမ္းလို႕ေကာင္းေပါ့၊ခုေတာ့...

ရြာကိုပဲျပန္ခ်င္သလိုလို....ဟိုဟာေလးသြားလုပ္ခ်င္တာလိုလို.....
..ဒီဟာေလးသြားလုပ္ခ်င္တာလိုလို...

လိုလိုေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ေပါ့...ေႏြဦးေလရူးေတြတိုက္ရင္.....
ကိုယ့္ရင္မွာလဲဟာတာတာႏွင့္ရယ္ပါ......

အလြမ္းဓါတ္ခံရွိသူေတြေတာ့ လြမ္းလို႕သိပ္ေကာင္း...
ေဆြးဖို့ လြတ္ေကာင္းေပါ့...

အမိျမန္မာျပည္မွာေတာ့ တူးပို႕ တူးပို႕ ႏွင့္ သၾကၤန္ေတးေလးေတြက
ပ်ံလြင့္လို့ေနၾကေပမည္....ေရြ၀ါေရာင္ ပန္းပိေတာက္တို့

လမ္းတေလ်ာက္မွာ ေ၀ေ၀ဆာဆာ အစြမ္းကုန္ပြင့္ၾကေပေရာ့မည္...
လြမ္းေတာ့ လြမ္းပါသည္......

.ဘယ္အရပ္ဘယ္ဌာနီ ဘယ္ဆီကိုေရာက္ေရာက ္ပန္းပိေတာက္တို့ ပြင့္ၾကေလတိုင္း၊ရင္လိွဳင္းခပ္သံက ခပ္ခပ္ျပင္းျပင္း........သူ႕ကိုသတိရေနတတ္ျခင္းကလဲနာတာရွည္ေ၀ဒနာတစ္ခုလိုပါပဲ....

ေအာ္...ခုေတာ့လဲ..

တနယ္စီျခားရံုတင္မက ဘ၀ေတြပါ ေ၀းၾကရျပီေနာ္......
ျပင္ပကေနပူေလပူေတြက ကိုယ့္ရင္က

အပူကိုေတာ့ မီလိမ့္မည္မထင္ပါေလ...

ရုိးတန္က်ဲက်ဲ သစ္ပင္အိုက ေႏြရဲ့သေကၤတ ဥၾသငွက္ေလးရယ္.......
မင္းဘ၀လဲ အထီးက်န္လြန္းလွတယ္ေနာ္...

အာ......ရွဳပ္တယ္ကြာ...မလြမ္းေတာ့ဘူး.......ေတာ္ပီ.....ေနခဲ့ေတာ့...

မင္းလဲမင္းဘ၀ႏွင့္မင္း..ငါလဲငါ့ဘ၀ႏွင့္ငါ..

ဒါေတြကိုေသခ်ာေတြးရင္..မေသခ်ာေသးတဲ့အနာဂါတ္..ျပဇာတ္ကမဆံုးေသးဘူး...

မထူးပါဘူးလို႕ေရစုန္ေမ်ာလိုက္ရင္း၊ေသကုန္ေသာ အိပ္မက္ျမစ္ေတြကို
ေတာင္ပံတပ္ျပီး အပ်ံခိုင္းလိုက္ရမလား သူငယ္ခ်င္း...

.အဟဲ..ေမာ္ဒန္မ်ားဆန္သြား

သလားမသိဘူး...နဲနဲေတာ့ရူးၾကည့္တာပါ...ကဲ...အဲဒါပဲေမာင္ေရ.........

ရြာသားတို့ရဲ့ ကံတရားသာ

ပို႕စ္အသစ္တင္မယ္လုပ္တိုင္း net work က...ခုတစ္ေလာေဖာက္ေဖာက္ေနေတာ့ ဘာမွလုပ္မရ။ေရးစရာေတြကမ်ားေပမဲ့

ဘယ္ကစရမွန္းလဲမသိ။ခက္ကျပီေမာင္....ထားလိုက္ပါေတာ့...သူမ်ားအေၾကာင္းလဲမေျပာတတ္ပါဘူး...

စပ္မိစပ္ရာဘာညာကြိကြ..ေနၾကာကြာစိ၊ေျမပဲဆားေလွာ္ေပါ့၊ေလ်ာ့ေတာ့မတြက္နဲ႕ကိုယ္လူ..

အေဒၚ့သမက္က ႏွစ္ရစ္ဗ်၊but=ဒါေပမဲ့...

အရံမီးသတ္ ဆိုတဲ့အထဲကလိုေပါ့ေနာ္....တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ က်ဳပ္က ဘာရယ္လို႕ေတာ့ဟုတ္ဖူးရယ္...

ေတာင္စဥ္းစား...ေျမာက္စဥ္းစား ေတြးမိေတြးရာ ေရးမိေရးရာေရးလိုက္တာပဲ။ လူတစ္ခ်ိဳ႕ေပါ့ဗ်ာ...

ကိုယ္ကလဲြရင္က်န္တဲ့အေကာင္အလားေကာင္ေတြလို့ ထင္တစ္လံုးႏွင့္လူေတြေလ။

ရီဖို့ေတာ့ခပ္ေကာင္းေကာင္းပါ။ငါသိငါတတ္...ငါ့လုပ္ရပ္ေတြက အပိုအလိုမရွိ ကြက္တိလို့ထင္ေနၾကတာကလား...

ပဲြၾကည့္ပရိတ္သတ္ၾကီးေတာ့ သိျပီးသား...ျမင္ျပီးသားရယ္...အေျပာသမားက အေျပာပဲေကာင္းတာပါေနာ္..

အလုပ္က်ေတာ့မေကာင္းပါဘူး...လူနည္းစုကို စည္းရုံးႏိုင္ရံုေလာက္ႏွင့္ ဟုတ္လွျပီလို့လက္မေထာင္ေနရင္ေတာ့..

ဟက္ဟက္..ဟက္ဟက္.. အဲဒီလိုရီပံုမ်ိဳးသူရယ္ဖူးပါတယ္...တစ္ေနရာရာမွာေပါ့။ကိုယ္ကလူတဘက္သားကို သံသယေတြမယုံၾကည္မွုေတြႏွင့္၊ရွဳျမင္သံုးသပ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့..အင္း...အလုပ္မဟုတ္ဘူးလို႕ထင္တာပါပဲ၊

လူတစ္ဖက္သားကိုကိုယ္ႏွင့္ႏွိဳင္းရင္ မရိုင္းဘူးတဲ့ဗ်။ ကိုယ့္လိုစိတ္ဓါတ္မ်ိဳးေတြႏွင့္ေတာ့.....ေကာင္းပါတယ္...အားလံုးေကာင္းပါတယ္။

သူမ်ားေတြလုပ္သမွ် ကန္႕လန့္တိုက္။ မေကာင္းေျပာ၊သံသယေတြႏွင့္ျမင္...ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာ့ သူေတာ္ေကာင္း..ကိုယ့္လုပ္ရပ္သာပီျပင္...သူမ်ားလုပ္ရင္ရီခ်င္သတဲ့လား..အဟာ...ဟား

ဒါ...ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းလမ္းစဥ္မဟုတ္တာေတာ့...ေသခ်ာသေပါ့...

တကယ္ဆို...မွားေနရင္ျပင္ေပးပါ။လဲြေနရင္တည့္မတ္ေပးလိုက္ပါ။ကဲြေနရင္ျပန္ဆက္ေပးလိုက္ေပါ့။

ေပါက္ကဲြလုလု စနက္တန္ျဖဳတ္ထားတဲ့ ဗံုးတစ္လံုးကို လူအုပ္ထဲ သယ္မလာတာကေတာ့......

ကိုယ့္လုပ္ရပ္ကို ဖံုးကြယ္ခ်င္တာလား...သင္ပံုးေခ်ခ်င္တာလား......သူမွသိမွာပဲ...ဘ၀ၾကီးကိုအျပစ္တင္...

မဆီမဆိုင္ ငါကိုင္တုပ္...လုပ္လိုက္ရင္အလဲြေတြကခပ္ခပ္မ်ား....စကားကေတာ့ အလွသားပဲ........

ဒါေလာက္ေတာ့လဲရွိမွာေပါ့....ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကိုေတာင္ လက္ညိဳးေငါက္ေငါက္ထိုး။ ကိုယ္လူမ်ိုးကို ရွဳတ္ခ်၊ဒီလိုလုပ္မွလဲ သူရဲ့ဘ၀ အဆင္းလွလို့ထမင္း၀မွာေလ။ ေတာ္လွန္ေရးသမားလား...က်ဳပ္က အားေပးဖို႕အသင့္ပါ၊အခြင့္ေရးသမားလား....လာထား...ျခစားေနတာေတြကို လက္ပိုက္ၾကည့္မေနတတ္ဘူး။

က်ဳပ္က ရွဳတ္ခ်ရမွာေပါ့၊လမင္းကို ေခြးေဟာင္လို့ အေရာင္မမိန္ပါဘူး...ကိုၾကီးေက်ာ္လား...နာဠာဂီရိလား...

ႏွစ္ေကာင္စလံုး ကသူႏွင့္ပတ္သက္တယ္...ေပးခ်င္ရာေပးလို့ရတယ္...ပံုမွန္သမားဆိုရင္ ကိုၾကီးေက်ာ္...

ဆိုင္းသံေတာ့ မေပးလိုက္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္း ကကြက္ကေျပာင္းသြားမယ္...တကယ္ပါ..ၾကံဳဖူးလို႕ေျပာတာပါ။

အရာရာကို ဆန့္က်င္ရမလား...ေအး...တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။အဲဒီမွာ...ငါ့အတြက္ ဘာအခြင့္ထူးေတြရႏိုင္မလဲေပါ့။ဘာေတြဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ...ကဲထား...

ေက်းဇူးတရားဆိုတာကိုေတာ့....သူစာလံုးေပါင္းေမ့ေနႏိုင္ေလာက္ပါျပီ။မ်က္ႏွာျဖဴစကားႏွင့္ ကုလားျဖဴဘာသာရပ္ကိုေတာ့ထမင္းစားေရေသာက္ထက္ေတာ့...နည္းနည္းေက်ာ္ျပီးတတ္ပံုရပါတယ္...

ဒါကလဲ..အေလ့အက်င့္ေပါ့ေလ...ခ်ီးက်ဴးထိုက္ပါတယ္

က်န္တာေတာ့.....အတူးတူပဲလို့ေျပာရင္ ရမယ္ထင္ပါရဲ့။လူေတြကို ကူညီတာျမင္ဖူးပါတယ္..အဲဒါကလဲ...တဘက္သားကိုႏွိပ္ကြပ္ဖို့၊အႏိုင္ယူဖို့၊မင္းသားၾကီးလုပ္ဖို့ပါ။

ဒါေတြကို ခင္ဗ်ားတို့ က်ဳပ္တို့ ဘယ္ျမင္ႏိုင္မွာတုန္း.....ခင္ဗ်ားတို့က်ဳပ္တို့က အရိုးခံသမားစစ္စစ္ေတြေလဗ်ာ။ၾကာၾကာ၀ါးရင္ခါးမွန္းသိတယ္တဲ့ဗ်...ခက္တာကခင္ဗ်ားတို႕မသိႏိုင္ၾကတာ

ကိုပါ..ဒါက က်ဳပ္ႏွင့္ေတာ့ မဆိုင္ပါဘူး။ခင္ဗ်ားတို့ က်ဳပ္တို့က ေက်းဇူးတရားကို ကိုးကြယ္သူေတြေလ...

တခါတင္ဖူးတဲ့ ေက်းဇူး ဘယ္ေတာ့မွမေမ့တတ္ၾကဘူးေလဗ်ာ။ အဲဒါကိုကခင္ဗ်ားတို႕က်ဳပ္တို႕ရဲ့ မဟာ့မဟာအမွားၾကီးပဲ။

က်ဳပ္တို႕ရဲ့ ဂုတ္ေသြးပါမက ခႏၶာကိုယ္ တခုလံုးကေသြးေတြကို ေသာက္ခဲ့ျပီးျပီပဲ။ တခ်ိဳ့လူေတြကေပါက္သြားၾကျပီ။ခင္ဗ်ားႏွင့္ က်ဳပ္ကေတာ့က်န္ေနဆဲပဲ။ ဒါေတြကလဲအေၾကာင္းရွိေနျပန္ပါတယ္.....အမ်ားမိုးခါးေရေသာက္ေနခိ်န္မွာ

က်ဳပ္ကေတာ့ လူညီညီ မညီညီ က်ြဲဟာက်ြဲပါပဲလို႕ က်ဳပ္မွာေျပာျပဖို့ အခြင့္မွမရွိပဲ....လြတ္လပ္စြာကဲြၾကပါေတာ့...

တစစီ ျဗဲလရမ္းသာ လြင့္ၾကပါေတာ့...လို့ခပ္ေပါ့ေပါ့ ပဲေနလိုက္တယ္.....

ေလာကမွာမီးမ်ားရင္မီးႏိုင္သတဲ့...ေလာင္ၾကေပဦးေတာ့...ေတာေၾကာင္တို့ အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္ရေအာင္......

ႏြားအုပ္စုေတြမ်ားလို့ က်ားကေတာ့ ထည့္တြက္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို့ က်ဳပ္တို့ သတိမွမရၾကေသးပဲ၊

အိပ္ျမဲအိပ္ေနၾကေပါ့....ေဟာင္တိုင္းထၾကည့္ေတာ့ အိပ္ေရးပ်က္တတ္ပါသလား...ဆက္ျပီးေတာ့သာအိပ္လိုက္ပါ..

ခင္ဗ်ားလဲအျပစ္မရွိ။က်ဳပ္မွာေတာ့ ခါးမွန္းသိသိခ်ည္းႏွင့္ မ်က္စိမိတ္ ဇြတ္အတင္းျမိဳခ်ေနရေတာ့ လည္ပင္းႏွင္တယ္ေလ။

အခ်ိန္အခါႏွင့္ ေနရာကို လဲြမွားစြာစားသံုးေနရင္ေတာ့ မနက္ဖန္ဆိုတာ ခါးသီးတဲ့ အဆိပ္ခြက္ျဖစ္မွာမလြဲဘူး.....

အရာအားလံုးကို ေပတံၾကီးႏွင့္တိုင္းေနရင္ စာအုပ္ၾကီးသမားႏွင့္ဘာထူးလဲ။ဖံုေတြအလိမ္းလိမ္းတက္ေနတဲ့ အဲဒီကအေၾကာင္းအရာေတြကို အလြတ္ရြတ္ျပေနတာဟာ နားေထာင္လို့ေတာ့ ေကာင္းမွာပါ။ လိုက္နာဖိုေတာ့ နဲနဲမ်ားမ်ားခက္ေနၾကမွာပါ။ သူ႕ကိုအဲဒီအေၾကာင္းေတြေျပာျပရင္ သူဘာေျပာမလဲ။အေၾကာင္းျပဆင္ေျခ ဆင္လက္က သူ႕အတြက္

အဆင္သင့္ရွိေနမွာပါ။ ဒါေတြက သူပိုင္ ဘာသာရပ္တခုလို့ ေျပာရင္ရႏိုင္ေကာင္းပါရဲ့။စကားေျပာက်ြမ္းက်င္ျခင္းက ခင္ဗ်ားတို့

က်ဳပ္တို့ အတြက္ လွည့္ကြက္ထဲ၀င္ေရာက္ျခင္းပဲလို့နားလည္ရမယ္ေလ။

ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္တဲ့က်ီးဟာ ....က်ီးပါပဲ။

ေဒါင္းမွမဟုတ္တာ....အခ်ိန္တန္ေတာ့ မူလပင္ကိုယ္သဘာ၀ေပၚတာပဲမဟုတ္လား။

ခုေနခ်ိန္ေတာ့..သူဟာ အလွဆံုးေပါ့။တာရွည္ခံ ရနံမျပယ္တဲ့ ပန္းတပြင့္ျဖစ္ပါေစလို့ ခင္ဗ်ားတို့ေရာ...က်ဳပ္တို့ပါ...

အားလံုးေပါ့ဗ်ာ ဆုေတာင္းၾကရံုေပါ့။ဒါကိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတို့လဲ မတတ္ႏိုင္သလို..က်ဳပ္ေရာဘာလုပ္ႏိုင္မွာလဲ...

ဒီဘုရားေတာ့...ဠဒနားနား..က်ီးနားနား..ရြာသားတို႕ရဲ့ကံတရားလို႕သေဘာထားလိုက္ေဟ့.......

လူ

Young men think old are fools,

and old men know young men are so.

(carol chritian)

လူငယ္ေတြကထင္တတ္ၾကတယ္၊လူၾကီးေတြဟာ အရူးေတြပဲလို႕....

လူၾကီးေတြကေတာ့ လူငယ္ေတြဟာ အရူးေလးေတြ လို႕ သိေနၾကတယ္။

(ကာရို႕ ခရစ္တီယန္)

ေရာက္တတ္ရာရာ(၁)

အိႏၵိယ ကုလားျပည္ရဲ႕ ေဆာင္းတြင္းကာလ မနက္ခင္းတစ္ခု၊ျမဴႏွင္းတို႕ကအုပ္ဆိုင္းလွ်က္ ေအးခ်မ္းလိုက္ပံုကအရုိးထဲထိစိမ့္ေနသလားထင္မွတ္ရသည္။ မဆီမဆိုင္ ကိုထီးဆိုင္ရဲ့ 'ခ်မ္းတယ္ ခ်မ္းတယ္...ေမးခိုက္ခိုက္တုန္တယ္ ေစာင္ႏွင့္ျခံဳေတာင္ မလံုဘူးအခ်စ္ရယ္...မင္းကိုယ္ေငြ႕ႏွင့္ေထြးပါမွ ပိုေႏြးမယ္ထင္ေတာ့တယ္...ပိုေႏြးႏုိင္မယ္" တဲ့သီခ်င္းတပိုင္းတစကို စိတ္ထဲကညီးလိုက္မိေသးတယ္ေလ....ပါးစပ္က အသံထြက္မဆိုရဲဘူးဗ်၊ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီး ဘာေတြဆိုေနတာလဲဆိုျပီး ေဘာ္ေဘာ္ေတြက ၀ိုင္းေမတၱာပို့မွာေၾကာက္ရတယ္၊
အခုလိုဒီဇင္ဘာေဆာင္းမနက္ရဲ့ေအးခ်က္ကေတာ့ လြန္သည္။ကိုထီးဆိုသလို မည္သူ႕ကိုယ္ေငြ႕ႏွင့္ေထြးေထြး ေႏြးမည္မထင္ပါ။
ေၾသာ္.......ခုဆိုရင္ အမိျမန္မာျပည္ၾကီးႏွင့္ ခဲြခြါလာခဲ့တာ သံုးႏွစ္သံုးမိုးပင္ၾကာခဲ့ပါျပီေကာ။အိႏၵိယ ကုလားတို႕၏တိုင္းျပည္သည္ ေဆာင္းအခါအလြန္ေအးျပီး၊ေႏြအခါ လြန္စြာစိတ္ပ်က္ဖြယ္ ပူလြန္းသည္။အဓိကအားျဖင့္ က်ဳပ္တို႕ေနတဲ့ ဗီဟာျပည္နယ္ကပိုဆိုးသည္။ဗီဟာဆိုတာ ၀ိဟာဆိုတဲ့ ပါဠိစကားကေနဆင္းသက္လာတယ္တို႕ အစဥ္အဆက္ကေျပာခဲ့ၾကတာေလ။၀ိဟာဆိုတာက ေက်ာင္းလို့အဓိပၸါယ္ရတယ္..ဟိုတုန္းကဒီျပည္နယ္မွာ ေက်ာင္းကန္ဘုရားေစတီပုထိုးေတြႏွင့္ ျမတ္ဗုဒၶရဲ့သာသနာေနလို လလိုထြန္းပခဲ့တဲ့ေနရာေဒသျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္ေလ။ျပီးေတာ့ ဗီဟာျပည္နယ္ထဲက နာလႏၵာဆိုတဲ့ ေဒသဟာ ဘုရားရွင္ရဲ့သာသနာေတာ္မွာ ပညာအရာထူးခြ်န္ထက္ျမက္ေတာ္မူလို့ ဧတဒဂ္ဘဲြ႕ထူးရေတာ္မူတဲ့ အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္တန္ခိုးအရာထူးခြ်န္ထက္ျမက္ေတာ္မူျပီးလက္၀ဲေတာ္ရံ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္တို႕ေမြးရပ္ေျမပါ။ ဒါအျပင္ A.D ၅ရာစုေလာက္ေန A.D ၁၂ရာစုတိုင္ေအာင္ ႏွစ္ေပါင္း (၇၀၀)ေလာက္အထိတည္ရွိခဲ့တဲ့ ကမၻာေက်ာ္ ေရွးေဟာင္းနာလႏၵာတကၠသိုလ္ၾကီးေၾကာင့္လည္း လူသိမ်ားထင္ရွားတဲ့ေနရာတစ္ခုပါ။
အဲဒီတကၠသိုလ္အေဟာင္းၾကီးႏွင့္မနီးမေ၀းမွာ ရွိတဲ့ န၀နာလႏၵာမဟာ၀ိဟာရ(ေခၚ)New Nalanda (deemed)University ဆိုတာ က်ဳပ္တို႕တစ္ေတြ ပညာသင္ၾကားေနတဲ့ တကၠသိုလ္ၾကီးေပါ့။နာလႏၵာတကၠသိုလ္ အသစ္ဆိုတာ အေဟာင္းကို ကိုယ္စားျပဳတည္ေထာင္ထားျခင္းျဖစ္တာေၾကာင့္ တကၠသိုလ္၀င္းထဲမွာ ရဟန္းေတာ္ေတြခ်ည္း သီးသန္႕(Hostel )အေဆာင္မ်ားမွာေနၾကရပါတယ္။လူပုဂၢိဳလ္ ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ကေန လာတက္ၾကရပါတယ္။
သာမန္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဗမာျပည္ ပရိယတၱိစာသင္တိုက္တစ္ခုလို့ အထင္ေရာက္ခ်င္စရာေပါ့။ဒါေၾကာင့္လဲ ဗမာျပည္က လာတဲ့လူေတြက ဒီေက်ာင္းတိုက္က ဆရာေတာ္ကဘယ္သူလဲ လို့ ခဏခဏေမးၾကတယ္ေလ။အားလံုးက ပညာသင္ရဟန္းေတြခ်ည္းပဲ၊ဒီတကၠသိုလ္မွာ
ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ရယ္လို႕မရွိပါဘူး။ ကိုယ္ထူကိုယ္ထစနစ္ကို ဒီေရာက္ေတာ့ ရဟန္းေတြအားလံုးက အနက္ထင္ရုံမက သေဘာေရာ အဓိပၸါယ္ပါ ေကာင္းၾကီးသိၾကရတယ္ဆိုပါေတာ့။ဟုတ္တယ္ေလ....စေရာက္ေရာက္ခ်င္း "ေယး၀ါလား ကစ္တနားဟဲ၊ ဧကီလို ကိေစၥးဟဲ၊ပႏၵာရရူျပားမီလားဟဲ" စသျဖင့္စသျဖင့္ တဟဲဟဲႏွင့္ လိုက္မွတ္ေနရတာ....ထိေက ,အပၸခ်ား ဟိုကရား,ေတြလုပ္ရေတာ့တာကိုး။၊ဒီလိုမွမလုပ္ရင္ရင္လဲ ခရမ္းသီးတလံုးရဖို႕ ေတာ္ေတာ္ခါးေတာင္းၾကိဳက္ရမွာမဟုတ္လား?
အခုေတာ့လဲ.........ကုလားျပည္ေရာက္တာ....ၾကာျပီကြယ္....ကုလားစကားေလးေတာ့သင္ပါတယ္... ထိေကရယ္...အပၸခ်ားရယ္

ဟိုးဂရားေလာက္ေတာ့တတ္ပါတယ္...ရုီတီဆိုလဲဖုတ္မွာပဲ...ပူရီဆိုလဲတုတ္မွာပဲ.......

ဒူဂန္းကိုဂ်ာေယးဂါးမယ္..အာလူးဆပၸဂ်ီ၀ယ္္....လို႕ေတာင္ သီးခ်င္းေလးလုပ္ဆိုတတ္ျပီေလ။ ေနာက္ေတာ့ ေရာက္တတ္ရာရာ
ေပါက္ကရေဖာ္တီးေတြ တင္ပါဦးမယ္

က်ေနာ္ငယ္ငယ္တုန္းက(၂)

က်ဳပ္လက္ေရးက ဟိုတုန္းကသိပ္ဆိုးတာ၊ အခုလည္းမလွပါဘူး၊ေနာင္လည္းလွလိမ့္မည္မထင္ေတာ့။
ရြာမွာ မူလတန္းအရြယ္တံုးကေပါ့။ဒီေၾကာင္ျခစ္ လက္ေရးက ဘယ္သူ႕စာအုပ္လဲ? လို႕ ဆရာမေဒၚျမင့္ျမင့္ရီ
ကေမးရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ေခါင္းႏွင့္ကြယ္ျပီး။ ဇက္ကိုပု၀င္ထားခဲ့ရတာေလ။အဲဒီတုန္းက ဟို ျမန္မာစာ ျမန္မာစကားဆိုတဲ့ စာအုပ္ကိုမျမင္ဖူးေသးဘူးဗ်။အဲေတာ့ က်ဳပ္စာေရးရင္ ဂငယ္ႏွင့္ရွစ္က မကြဲဘူး။က်ဳပ္ေရးထားတဲ့စာကိုက်ဳပ္အကိုဖတ္လိုက္ပုံကဒီလိုဗ်။ထိုးလဲေနၾက ဒိန္ဂေလာင္ ဆိုတာကို ထိုးလဲေနၾကဒိန္ရွစ္ေလာင္းတဲ့...က်ဳပ္ေရးတာအဲလိုမဟုတ္ပါဘူးေပါ့။ဘယ္လိုပါလိမ့္ေပါ့ေနာ္..ေနာက္ေတာ့မွ (အဆန္မပါ၊ ဂငယ္ပါ၊ပါလွ်င္ဂဏန္းရွစ္။ ရေကာက္မွန္ခဲ့၊အဆန္ထည့္၊အဆန္မဲ့လွ်င္၊ခြန္ႏွစ္ပင္) ဆိုတာတို႕က(န.ပ.သ)ေရာက္မွၾကားဖူးတာကိုးဗ်။စာေရးတဲ့ေနရာမွာသာျဖစ္ကလက္ဆန္ႏိုင္တာမဟုတ္
စာဖတ္ရင္လဲဒီလိုပါပဲ။တခါမွာေပါ့..နာရီျပင္ဆိုင္ဆိုတာကို နာရီျပိဳင္ဆိုင္...ဆိုျပီးဖတ္ခဲ့မိေသးတာ...
အင္း..........ဆိုၾကပါစို႕..အရြယ္ေလးရလာေတာ့ ရီးစားစာေတြ ဘာေတြေရးတာေပါ့ဗ်ာ။ဒါေပမဲ့လက္ေရးကေတာ့လွဘူးဗ်...အဲဒါေၾကာင့္
လား သိပါဘူးဗ်ာ...က်ဳပ္ရဲ့ရီးစားစာကို ဘယ္ေကာင္မေလးကမွလက္မခံဘူး။သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ေကာင္းခ်ီးေထာမနာျပဳၾကပါတယ္..."မင္းလက္ေရးကလဲကြာ...တသလင္းခ်ိတ္(ဋ)ႏွင့္ ဒရင္ေကာက္(ဍ)ႏွစ္ေကာင္က ပဲတီပင္ေပါက္နဲ့ေပါင္းျပီး ေကာက္ရုိပံုေဘးမွာ အရက္မူးသိုင္းကေနၾကသလားေအာက္ေမ့ရတယ္" တဲ့ေလ။
အဲဒီအေျပာမ်ိဳးေတြကို က်ဳပ္ကလည္း သေဘာေခြ႕ေနတတ္တာကလား။ ကိုယ့္လူတို႕ မွတ္ထားၾကေလာ့။ဤလက္ေရးမ်ိဳးသည္ကားဆရာ၀န္ေဒါက္တိုတို႕၏ လက္ေရးမ်ိဳးျဖစ္ေခ်ေတာ့သည္ တမံု။ လို့ ရင္ေကာ့ လက္မေထာင္ခဲ့ေသးတာပဲ။
ဒီေနာက္ပိုင္း စာေရးရင္ ၀ိုင္းေအာင္ လွေအာင္ ညီေနေအာင္ အားမထုတ္ေတာ့ဘူးေလ။တသက္လံုး ဒီပဲတီပင္ေပါက္ စတိုင္လ္ေလးကိုပဲ ဖက္တြယ္ထားေတာ့မယ္လို႕ .....သႏၷိ႒ာန္ခ်လိုက္သလို အက်င့္ပါသြားေတာ့တာပဲ။ဘယ္ေနရာမ်ိဳးမွာေရးေရး၊ဘယ္သူ႕ဆီေရးေရး
ဒီပံုစံခ်ည္းပဲ ျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။တစ္ခါတစ္ခါ လူၾကီးဆရာသမားေတြဆီေရးတဲ့ အခါမ်ိဳး သတိထားေရးေနတဲ့ၾကားက လက္ေရးကပဲတီပင္ေပါက္လိုျဖစ္ျဖစ္သြားလို႕ စာေရးရင္ ဘယ္ေတာ့မွ တခါထဲျပီးတယ္ဆိုတာမရွိဘူးေလ။ေလး ငါးရြက္ေလာက္ေတာ့ အမွဳိက္ေတာင္းထဲပစ္လိုက္ရတာပဲ။ ဒါကစကားစပ္မိလို႕ က်ဳပ္လက္ေရး လွေၾကာင္း အခြင့္သာတုန္း ၾကြားလိုက္တာပါ။
ေၾကာ္ျငာလို႕သေဘာထားလိိုက္ေပါ့ေနာ့....
ေနာက္ဆို ဒီထက္မက ၾကြားစရာေလးေတြကို ၾကံဖန္ရွာျပီး တင္ေပးဦးမွာ။အဟဲ............

ရယ္စရာရီးစားစာ တဲ့

(က်ေနာ္ၾကိုက္တာႏွင့္ကူးတင္လိုက္တာပါ။က်ေနာ္ေရးတာလံုး၀လံုး၀မဟုတ္ပါ။မူရင္းေရးသူ ကိုရင္ျငိမ္းျဖစ္ပါသည္။ ဖတ္ၾကေလကုန္)
" အင္တာနတ္မင္းႀကီး " မ " ပါ ။ ဒဗလ်ဴ ဒဗလ်ဴ ဒဗလ်ဴ ေဒါ့ အင္ဂ်လီနာၫိုမီ ေဒါ့ အီးေမးေဒါ့ ကြန္တဲ့ ၊ခက္ပါ့ဟာ ၊ က်ဳပ္သိသေလာက္ေတာ့ ေဒါ့ဆိုတာ ဒီအိုဂ်ီ (dog) ေခြး တဲ့၊ပါဠိလိုေတာ့ "သုနခ" ေပါ့ဟာ ၊ ဒါေပမယ့္ နင္ေပးတဲ့ လိပ္စာက ေဒါ့က်ေတာ့ အဂၤလိပ္လို ဖူးစေတာ့လို႔ေခၚတဲ့ဟာႀကီး ၊ ခက္ပါဘိ ေရႊမိရယ္… ဘႀကီးဘုန္းႀကီးေရွ႕မွာသာ ဒီီလိုဖတ္လို႔ကေတာ့ဟာ ေက်ာင္းတိုင္ကိုဖက္ၿပီး ႀကိမ္နဲ႔အႏွက္ ခံရမွာ ေသခ်ာတယ္ ။ေနာက္ၿပီး ကြန္ ဆိုတာကပါေသးတယ္ ၊ က်ဳပ္သိသထားသေလာက္ကေတာ့ ကြန္ဆိုတာ ငါးပစ္ၿပီးဖမ္းတဲ့ဟာႀကီး ၊ အကုသိုလ္ သိပ္မ်ားတာေပါ့ဟာ ။ နင္ေျပာလို႔သာ အဲဒီကြန္ႀကီးကို သံုးၿပီး ေခတ္မီွေအာင္ အင္တာနတ္ ကေန အီးေမးဆိုတာႀကီးနဲ႔ ရည္းစားစကား ေျပာရတယ္ လို႔ဟာ ၊ၾကား မၾကားဖူးပါဘူး ၊ နင့္အေမႀကီး ဆုေတာင္းေနတဲ့ ဟို ဘာလဲ အတြင္း ၃၇မင္း ၊ အျပင္ ၃၇မင္း ၊ အရံ ၃၇မင္း ၊၁၁၁ ပါးေသာနတ္မင္းေတြထဲမွာေတာ့ အဲဒီ အင္တာနတ္မင္းႀကီးကို မၾကားဖူးပါဘူးဟာ ၊ က်ဳပ္အထင္ေတာ့ သူက၃၈ မင္းေျမာက္ထင္ပါတယ္ ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရႊမိ ရယ္ …နင့္ကိုသာက်ဳပ္ခ်စ္ရမယ္ ဆိုလို႔ကေတာ့ဟာ အင္တာနတ္မကလို႔ ဘယ္နတ္မင္းႀကီးပဲ ပင့္ရပင့္ရ က်ဳပ္ ပင့္ပါ့မယ္ ေရႊမိရယ္ ….အဟုတ္ေျပာတာ ။ ။ က်ဳပ္အခ်စ္ဆံုး အႀကိဳက္ဆံုး ကြယ္လြန္သူ ေတးေရးေတးဆို ဓာတ္ရွင္မင္းသားႀကီး တြံေတး သိန္းတန္ ရဲ႕သီခ်င္းထဲမွာေတာ့ " ေက်းမေစ ၊ စာလႊာေတြမပို႔ပဲ လမင္းကတစ္ဆင့္ ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာပါမယ္ " လို႔ပဲၾကားဖူးပါတယ္ ေရႊမိရယ္ ၊ အဲ…အဲ နင္အသစ္ေျပာင္းထားတဲ့ "အင္ဂ်လီနာ ၫိုမီ" ရယ္….က်ဳပ္ကေတာ့ နင့္ကိုေရႊမိလို႔ပဲေခၚေနၾကမို႔ ႏႈတ္က်ိဳးေနၿပီဟာ ။ ဒါနဲ႔ေနပါဦး ေရႊမိရယ္ နင္ေျပာတဲ့အဲဒီ အင္တာနတ္မင္းႀကီးက ေအာင္သြယ္ေတာ္လုပ္ေပးတဲ့ အခ်စ္နတ္မင္းႀကီးလားဟ ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရႊမိရယ္ နင္သာက်ဳပ္ကို ျပန္ခ်စ္မယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ရိုးရာ ကိုင္္ ခ်င္ကိုင္ပါေစဟာ အဲဒီ နင္ေျပာတဲ့ အင္တာနတ္မင္းႀကီးကိုပဲ "မ" ခိုင္းမယ္ဟာ ၊ တကယ္……တကယ္ ။ ေရႊမိရယ္ နင္ကၿမိဴ႕မွာေက်ာင္းသြားတတ္တာ အရမ္းေျပာင္းလဲလာတယ္ေနာ္ ၊ နင္၀တ္ေနက် လံုခ်ည္နဲ႔ နင္ၿဖီးေနက် ဆံပင္က"တို"သြားၿပီး နင္စီးေနတဲ့ ဖိနပ္ေဒါက္နဲ႔ နင့္လက္သည္းေတြ "ရွည္"လာတာေရာ ၊ေနာက္ၿပီးအရင္ကဆို ဆဒၵန္ဆင္မင္း ဇာတ္ေတာ္ဖတ္တိုင္း စူဠသုဘဒၵါက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဆင္စြယ္ကို ပန္ႏိုင္မွာလဲလို႔ က်ဳပ္စဥ္းစားမိတယ္ သိလား ၊ အခုေတာ့ နင့္နားမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းေနတဲ့ နားဆြဲေတြကိုျမင္ၿပီး က်ဳပ္ယံုသြားပါၿပီ ေရႊမိရယ္ ။ ၿပီးေတာ့ နင္ကမ်က္ႏွာျဖဴစကားေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ေျပာတတ္လာတယ္ေနာ္ ၊ နင္ေျပာေျပာေနတဲ့ ဘာလဲဟို….၀က္ဆိုဒ္ ဆိုလား ၀က္ဆိုင္ဆိုလားဟာ ေအး အဲဒီဟာႀကီးက နင္ေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္တယ္ ထင္တယ္ ၊ က်ဳပ္သိတာကေတာ့ ရြာေစ်းက ကိုဖိုးေသာင္း ၀က္ဆိုင္ပဲ သိတယ္ ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရႊမိရယ္ နင္ႀကိဳက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေစ်းႀကီးႀကီး က်ဳပ္၀ယ္ေကၽြးပါ့မယ္ဟာ ။ ၿပီးေတာ့ က်န္ပါေသးတယ္ ဘာတဲ့ ေအာ္ ေဒါင္းလုပ္ဆိုလား ေဒါင္းရုပ္ဆိုလားဟာ ၊ နင္ႀကိဳက္တယ္ဆိုရင္ ေစ်းႀကီးစမ္းပါေစဟာ က်ဳပ္၀ယ္ၿပီးလက္ေဆာင္ေပးပါ့မယ္ဟာ ။ ဒါနဲ႔ေနစမ္းပါဦး အဲဒီအရုပ္က တို႔ ဖိုး၀ရုပ္ထက္လွလားဟ ၊ ေအးပါ လွလွ မလွလွ နင္ႀကိဳက္ရင္ က်ဳပ္လည္းႀကိဳက္တယ္ ၊ နင္ေျပာရင္က်ဳပ္နားေထာင္မယ္ ၊ နင္ယံုတဲ့အဲဒီ အင္တာနတ္မင္းႀကီးကို က်ဴပ္လည္းယံုပါတယ္ဟာ ။ ေနာက္ၿပီး နင္ေျပာေျပာေနတဲ့ ဟိုကမာၻႀကီးက ပူေႏြးလာၿပီဆိုလားပဲ ၊ ဟုတ္တယ္ က်ဳပ္ထင္ပါတယ္ ၊ ဘာလိုလဲဆိုေတာ့ နင္၀တ္တဲ့ အကၤ်ီေတြ စကဒ္ေတြကို ၾကည့္ၿပီးက်ဳပ္တို႔ရြာေလးေတာင္ ေတာ္ေတာ္ပူေနမွန္းသိလိုက္ရတယ္ ။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ဳပ္လည္းဒီေန႔ကစၿပီး နင္၀တ္သလိုမ်ိဳးစြပ္က်ယ္အကၤ်ီနဲ႔ ပုဆိုးခါးေတာင္းႀကိဳက္ၿပီးေတာ့ပဲ ေနေတာ့မယ္ဟာ ။ က်ဳပ္ကစကဒ္မွ၀တ္လို႔ မရတာ ၊ ဒီေတာ့လဲအဆင္ေျပသလို လုပ္ရတာေပါ့ဟာ ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ဳပ္ကိုနင္ ျပန္ခ်စ္ရင္ၿပီးတာပါပဲ ေရႊမိရာ….။ ဘႀကီးဘုန္းႀကီး ကေတာ့ေျပာပါတယ္ ေရႊမိရယ္ ၊ ကၠတၱိ၀ကၤ နဒီ၀ကၤ တဲ့ မိန္းမနဲ႔ ျမစ္တို႔သည္ ေကာက္ေကြ႕ေသာသေဘာရွိသည္ "တဲ့ ၊ နင့္ဆံပင္လိုေပါ့ေရႊမိရယ္။ ဒါေပမယ့္ေရႊမိရယ္ ဘႀကီးဘုန္းႀကီးက ဘႀကီးဘုန္းႀကီးပါဟာ ၊ က်ဳပ္ကပုထုဇဥ္ေလ ဘႀကီးဘုန္းႀကီးမွ မဟုတ္တာ ေနာ့္ ။ "ပုထုဇေနာ ဥမၼတၱေကာ" တဲ့ ေရႊမိရဲ႕ ပုထုဇဥ္ဆိုတာ အရူးလို႔ တို႔ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားက ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တယ္ေလ ။ က်ဳပ္လည္း နင့္ကိုခ်စ္မိေတာ့ ရူးေနၿပီေပါ့ ေရႊမိရယ္ ။ ဘႀကီးဘုန္းႀကီး ကေတာ့ဘယ္သိပါ့မလဲ သူက ေလာကုတၱရာသမားကိုး ၊ က်ဳပ္တို႔ကေလာကီသား ၊အဲဒီေတာ့လည္း နင့္ကိုက်ဳပ္က ခ်စ္ရတာေပါ့ ေရႊမိရယ္ ၊ ဘႀကီးဘုန္းႀကီးကေတာ့ ေျပာပါတယ္ "ဒကာေလးကအပူ ရွာေနတာကိုး "တဲ့ ၊ က်ဳပ္ကလည္း"တပည့္ေတာ္ စြပ္က်ယ္၀တ္ထားပါတယ္ဘုရား"လို႔ မေျပာေတာ့ပါဘူး ေရႊမိရယ္ သူကတရားသေဘာနဲ႔ပဲျမင္တာကိုး ၊ က်ဳပ္ကေတာ့ "ပိေယဟိ ၀ိပၸေယာေဂါဒုေကၡာ"ဆိုတဲ့ ခ်စ္သူနဲ႔ေကြကြင္းရျခင္း ဒုကၡ ကိုမခံစားႏိုင္ဘူးုဗ် ၊ အဲဒါေၾကာင့္ နင့္ကို ခ်စ္ရတာပါ ေရႊမိရယ္….။ က်ဳပ္က နင့္ရဲ႕အဇၨ်တၱကိုလည္းခ်စ္တယ္ ၊ ဗဟိဒၵ ကိုလည္းခ်စ္တယ္ ၊ မ်က္စိ ၊ နား ၊ ႏွာ ၊ လွ်ာ ၊ ကိုယ္ စိတ္ ဆိုတဲ့ အာရံုေျခာက္ပါးလံုးနဲ႔ ခ်စ္တယ္ဟာ ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ နင္နဲ႔က်ဳပ္နဲ႔ က ဓမၼာ ၊ေသာက ၊အင္း၀၊ရာဇာ ပဲျဖစ္ေနပါေစ က်ဳပ္ကခ်စ္တယ္ဟာ ၊ ကိႏၷရီ ကိႏၷရာ ေမာင္ႏွံဟာ တစ္ညတာေ၀းတာကို ႏွစ္ေပါင္းခုႏွစ္ရာ ၇၀၀ ေဆြး လို႔မေျပဘူးတဲ့ ၊ က်ဳပ္ကလည္းနင့္ကို သူတို႔ထက္မေလ်ာ့ေအာင္ခ်စ္ျပမွာပါဟာ ။ တကယ္ပါ ေရႊမိရယ္ "လူေတြဟာ ခ်စ္သူရဲ႕ အသံကိုၾကားရတဲ့ေနရာမွာ တင္းတိမ္မႈ႕မရွိႏိုင္ဘူး "တဲ့ ၊ က်ဳပ္လဲနင့္အသံေလးကိုပဲ အၿမဲၾကားခ်င္ေနတာပါ ။ နင္ကက်ဳပ္အတြက္ေတာ့ ဓာတုကလ်ာ ၊ ရွင္ေႏွာင္း ၊ ရခိုင္မင္းသမီး ၊ ဒိုင္းခင္ခင္ ၊ ၀ဏၰပဘာ ပါပဲဟာ ၊ က်ဳပ္ကနင့္အတြက္ဆို " ေကာင္းကင္တမြတ္ ၾကယ္ကိုဆြတ္ " မယ့္သူပါဟာ ။ တကယ္ပါ ေရႊမိ က်ဳပ္ကနင့္ရဲ႕ ပထ၀ီတစ္လံုး အာကာတစ္လံုး ျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေလးကစၿပီး ေၾကးၫိုေရာင္ ေျခဖ်ားေလးအထိ ခ်စ္ပါတယ္ ေရႊမိရယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေရႊမိရယ္ က်ဳပ္ကနင့္ကိုခ်စ္တဲ့ အထဲမွာေလ ဘာေလာဘမွ မပါပါဘူးဟာ ။  ဆယ္တန္းတင္မကပထမႏွစ္မွာပါ စာေက်ေအာင္ဆိုၿပီး ၃ႏွစ္ဆီေနခဲ့တဲ့ နင့္ရဲ႕ပညာေရးဂုဏ္ကို လည္း က်ဳပ္မမက္ပါဘူး ေရႊမိ ။ ၿပီးေတာ့ ဟိုးအရင္ဘ၀က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသူမ်ားရဲ႕ ေခါင္းေလာင္းအလွဴပြဲမွာ ထမင္းစားေကာင္း ေအာင္ သာဓု ၀င္ေခၚခဲ့တဲ့ဆုလို႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ အသံေကာင္းတဲ့နင့္အေမ ၊ စကားတစ္ခြန္းကို အရပ္ဆယ္ မ်က္ႏွာက ခုႏွစ္အိမ္ေစ့ ၾကားႏိုင္ေအာင္ ေျပာႏိုင္တဲ့သူ ၊ အရင္ဘ၀က ေရဒီယိုလွဴခဲ့ဖူးသလား မွတ္ရေအာင္ သတင္း၊အတင္း စံုတဲ့မွတ္ဥာဏ္နဲ႔ နင့္အေမ ၊ လဆန္းနဲ႔ လလယ္ ေရာက္တိုင္း ကန္ေတာ့ပြဲထဲ ေဘာက္ခ်ာထိုးၿပီး အတြင္း ၃၇မင္း ၊အျပင္ ၃၇မင္း ၊အရံ ၃၇မင္း ၁၁၁ပါးေသာနတ္မင္းေတြနဲ႔ ဘိုးေတာ္အေပါင္းကို ရန္မျဖစ္ျဖစ္ ေအာင္ ထမင္းတစ္၀ိုင္းတည္းျပင္ၿပီး ဖိတ္ေကၽြးတတ္တဲ့ နင့္အေမ ၊ စ်းထိပ္နားကေညာင္ပင္ေအာက္မွာ သူ႔ဘာသာသူ တစ္ေယာက္တည္း ေနတတ္တဲ့ အရူးမႀကီးကို ဒီေန႔ဘာေကာင္းလဲလို႔ တစ္ေန႔ႏွစ္ခါေမးၿပီး ဂရုစိုက္တတ္တဲ့ နင့္အေမရဲ႕ ေစတနာ ၊ ေမတၱာ ၊ ဂုဏ္သတင္းေတြ ကိုမက္လို႔လည္း နင့္ကိုက်ဳပ္ခ်စ္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး ေရႊမိရယ္ ။ ေသသြားတာ ၂ႏွစ္ေလာက္ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ သင္တုန္းဓားေလာက္ပဲ ကိုင္ဖူးတဲ့ ရြာထိပ္က ကိုရင္ႀကီး လူထြက္ ဦးေျပာင္ႀကီးဆီမွာ အရက္တစ္လံုးကို တစ္ေယာက္တစ္၀က္ေသာက္ ၊ ကိုယ့္ဘာသာကို ဆရာတင္ ၊ ကိုယ့္ဘာသာကို တပည့္လုပ္ၿပီး တစ္ညေနတိတိ ပညာဆည္းပူးလာတဲ့ ဆံပင္ၫွပ္သမား ညည္းအေဖ ၊ တစ္ရြာ လံုးကေယာက်ာၤးေတြ သူ႔လက္ေအာက္ကထြက္တာပါလို႔ မၾကာမၾကာ မူးတိုင္းေျပာ ၊ ဆံပင္သာကုန္ေစ ရမယ္ ပညာမကုန္ေစရဘူးဆိုတဲ့ ေရွ႕တစ္လက္မေနာက္ေျပာင္ပံုစံကို မူပိုင္ခြင့္ယူထားတဲ့ ညည္းအေဖ ဦးကတံုး ၊ အဲအဲ ညည္းအေခၚကေတာ့ ရန္ကုန္မွာ တိုနီထြန္းထြန္း ၊ တို႔ရြာမွာေတာ့ တိုနီကတံုး ၊ ကိုရီးယားကေတာင္ လာငွားရဆိုတဲ့ ဟဲယားဒီဇိုင္းနာဆိုတာႀကီးေပါ့ ၊ ေအး နင့္ကိုက်ဳပ္ ခ်စ္တာ က လည္း နင့္အေဖႀကီးရဲ႕ အဲဒီ လၻက္ရည္ဖိုး သာသာ ၀င္ေငြကိုမက္ေမာလို႔ မဟုတ္ပါဘူး ေရႊမိရယ္ ။ ေနာက္ၿပီး နင့္အစ္ကို ၊ တစ္ရပ္ကြက္လံုးက သတ္မွတ္ထားၾကတဲ့ သေဘၤာသား ၊ သေဘၤာနဲ႔ ပတ္သတ္ လို႔ကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသေဘၤာ ၊ ျပည္တြင္းသေဘၤာ ကိုထားဦး ေလွရဲ႕ေလွာ္တက္မေျပာနဲ႔ ေရေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေသေအာင္ေတာင္ မကူးတတ္တဲ့ နင့္အစ္ကို ၊ သေဘာၤပင္ရဲ႕အသားလို အစိုလည္းသံုးမရ ၊ အေျခာက္လည္း အသံုးမ၀င္လို႔ ေခၚရတဲ့သေဘၤာသား ၊ ခ်ဥ္ဖတ္ေရာင္းတဲ့ဆိုင္မွာေတာင္ ၀ယ္လို႔မရတဲ့ ရွားရွား ပါးပါး ရပ္ကြက္ ခ်ဥ္ဖတ္ႀကီး ၊ ရွစ္တန္းမွာ ႏွစ္ခါက်ၿပီး ေက်ာင္းေခၚႀကိမ္စာအုပ္က သူ႔နာမည္ကို ယမကာ ဆိုင္ အေၾကြးစာရင္းမွာေျပာင္းေရး ၊ သူ႔လက္ကအႏုပညာသည္လက္ဆိုၿပီး ဘာအလုပ္မွ လက္ေၾကာတင္း ေအာင္ မလုပ္ပဲ သေဘၤာသားျဖစ္ေနတဲ့ နင့္အစ္ကိုရဲ႕ ဂုဏ္အရွိန္အ၀ါေတြကို မက္ေမာၿပီး က်ဳပ္ကနင့္ကိုခ်စ္ခဲ့တာ မဟုတ္ရပါဘူး ေရႊမိရယ္ ။ ေဟာဒီရင္ဘတ္ႀကီးထဲကဘံုးဘံုး( ရင္ဘတ္ပုတ္သံ ) မိ…မိ….မိ…မိ…မိ…မိ… လို႔ေအာ္ေနတဲ့ ငါ့ႏွလံုးသား ေၾကာင့္ပါဟာ ၊ လံုးႀကီးတင္ကို ၀တ္ဆံခတ္ ၀စၥႏွစ္လံုးေပါက္ထည့္ၿပီးေတာ့ ေတာ့မဖတ္လိုက္ပါနဲ႔ ေရႊမီး ရယ္ ဟယ္ဟုတ္ပါဘူး ေရႊမိ ရယ္……… ။ က်ဳပ္ကနင္ေျပာေျပာေနတဲ့ ေဆာ့ဖ္၀ဲဆိုလားဘာ၀ဲဆိုလားအဲဒီ၀ဲေဆးေဖာ္ေရာင္းၿပီး အရမ္းခ်မ္းသာ ေနတဲ့ အေမရိကန္ဆိုတဲ့ တိုင္းျပည္က ေဇာတိကႀကီး ဘီဂိတ္ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးလို ခ်မ္းသာမွ ျပန္ခ်စ္မွာလား ေရႊမိ ရယ္ ၊ " တူႏွစ္ကိုယ္ တဲအိုပ်က္မွာေနရ "ဆိုတဲ့သီခ်င္းကို နင္က ၿမိဳ႕ေပၚက ရက္ သီခ်င္းေတြေလာက္မႀကိဳက္ေပမယ့္ က်ဳပ္ကေတာ့ လက္ခံတယ္ ေရႊမိ လက္ခံတယ္ ၊ နင္က ေဒးဗစ္ဘက္ခမ္းဆိုတဲ့ ၿဗိတိသွ်ေဘာလံုးသမားပံုပါတဲ့ အကၤ်ီလက္ျပတ္ကို၀တ္ ရြာရိုးကိုးေပါက္ ေလွ်ာက္ၿပီး စိတ္ကူးပဲယဥ္ေနေတာ့မွာလား ေရႊမိရယ္ ။ နင့္ကိုက်ဳပ္ေျပာဖူးပါတယ္ "အပုပ္ေကာင္ရုပ္ေဆာင္ေနၾကတာပါ"လို႔ ၊ ေလာကဓံရွစ္ပါးကို နင္ေျပာတဲ့ ၀ဲေဆးဆရာ ဘီဂိတ္ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေရာ၊ ဟိုေဘာသမားေရာ ေဒးဗစ္ဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေရာ ႀကံဳရမွာပဲေရႊမိ ၊ ေအးအဲဒီလိုပဲ နင္လည္း ေလာကဓံရွစ္ပါးကိုႀကံဳရတဲ့အခါ နင့္ေဘးမွာက်ဳပ္ရွိေနခ်င္တယ္ဟာ ။ ကိုင္း အဲဒီေတာ့ ဆိုင္ရာပိုင္ရာမ်ားနဲ႔ အတြင္း ၃၇ မင္း ၊ အျပင္ ၃၇ မင္း ၊ အရံ ၃၇ မင္း ၁၁၁ပါးေသာ မင္း ေတြရဲ႔ ေနာက္ ကမာၻ႔ရြာႀကီးကို အပိုင္စားရေတာ္မူေသာ ၁၁၂ မင္းေျမာက္ အင္တာနတ္ မင္းႀကီးခင္ဗ်ား တပည့္ေတာ္ရဲ႔ ႏွလံုးသား ၀က္ဆိုင္က ( Website ) ဒီရည္းစားစာ ကို ေရႊမိ ေဒါင္းရုပ္ ( download ) လုပ္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္း ဒဗလ်ဴ ဒဗလ်ဴ ဒဗလ်ဴ ေဒါ့ အင္ဂ်လီနာၫိုမီ ေဒါ့ အီးေမးေဒါ့ ကြန္ ဆိုတဲ့ လိပ္စာကို ေခတ္မွီေအာင္ အျမန္ေခ်ာ နဲ႔ ကမာၻ႔ရြာေတာင္ပိုင္းေန ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား ကိုရင္ညိန္းမွ ကမာၻ႔ရြာေတာင္ပိုင္းမွာပဲ ေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရဲ႔ ႏွစ္အိမ္ေက်ာ္က အင္ဂ်လီနာၫိုမီ့ ထံ ေပးပို႔လိုက္ရပါတယ္ ။
                                   
                               နင့္ကိုေခတ္မွီေအာင္ ခ်စ္ခ်င္တဲ့ ကိုရင္ညိန္း
                                                    ( ကမာၻ႔ရြာေတာင္ပိုင္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း )


End of messages received while you were offline at 5:34 A

မိဘေက်းဇူးဆပ္

ေျဖာင့္မွန္သဒၶါ၊မရွိရွာသည့္
မာတာပိတ၊ထိုႏွစ္၀ကို
ရတနာသံုးပါး၊ဆည္းကပ္ျငား၍
ပြားမ်ားသဒၶါ၊ရွိေစပါေလာ့

သီလမရွိ၊ဖႏွင့္မိကို
ျပည့္စံုသီလာ၊ရွိေစပါေလာ့

မလွဴဒါန္းလို၊ႏွေျမာပို၍
၀န္တိုေလဘိ၊ဖႏွင့္မိကို
စြမ္းသည့္အခါ၊လွဴေစပါေလာ့

ပညာကင္းဘိ၊ဖႏွင့္မိကို
တတ္သိပညာ၊ရွိေစပါေလာ့
မဟာဗုဒၶ၊မိန္႕မွာျပသည္
က်မ္းလွအဂၤုတၳိဳရ္မွာတည္း

ငိုသူ

ဂုဏ္၀ါမေကာင္း၊မ်က္ႏွာေရာင္း၍၊
ေတာင္းေသာသူသည္၊ငိုေသာမည္၏၊
မၾကည္မျဖဴ၊မေပးသူလည္း၊
ထို႕တူေခၚေလ့၊ျပန္၍ငိုသည္၊
သူပင္မည္၏။
စိတ္ၾကည္မႏူး၊ႏွစ္ဦးႏွစ္၀၊
တူအမွ်ပင္၊ေဒါမနသတ္၊
ျဖစ္သတတ္ေၾကာင့္၊
သူျမတ္သူလ်ာ၊သူေတာ္စြာတို႕၊
ပဥၥာျပည့္ရွင္၊တကာစဥ္လ်က္၊
လက္တြင္ကိုင္ယူ၊ေတာသလူရြက္၊
သက္သက္တထပ္၊လြာဖိနပ္မွ်၊
လိုအပ္လ်က္ကဲ့၊ခံတြင္းမဲ့သို့၊
ဆယ္ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္၊တိုင္ေအာင္ေသာ္လဲ၊
ႏုတ္ေတာ္မလစ္၊မေတာင္းျဖစ္တည္း။
(မဃေဒ၀)

က်င္းတူးသူမ်ား

ႏိုင္ငံတိုင္း တိုင္းျပည္တိုင္းရဲ႕ အဖိုးထိုက္တန္ဆံုး

သယံဇာတ ဟာ ေရနံလည္းမဟုတ္ဘူး။

တြင္းထြက္ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြလည္းမဟုတ္ဘူး။

သစ္ေတာေတြလည္းမဟုတ္ဘူး။

ႏိုင္ငံတို္င္းမွာ အရးအၾကီးဆံုးအရာေတြဟာ"ကေလးေတြပါ" ။

အေရးၾကီး တန္ဘိုးၾကီးတဲ့ ကေလးေတြရဲ့စိတ္ထဲကို

ေၾကာက္စိတ္သြင္းလိုက္တာဟာျဖင့္

အတြက္ က်င္းတူးေပးလိုက္တာပဲ။

ထူးေဖသစ္ (တုတ္တစ္ေခ်ာင္း၏ အတၳဳပၸတၱိ မွ)

ယမကာလုလင္တို႕၏ဆင္ေျခမ်ား

အဲ...ဘယ္သူ႕ကိုမွရည္ရြယ္ျပီးေရးတာဟုတ္ဖူးေနာ္...
တိုက္ဆိုင္မွဳရွိရင္ေဆာရီးပါ..ဖတ္ဖူးတဲ့ စာေလးပါ။
ဘယ္အထဲမွာလဲေတာ့မသိေတာ့ဘူး....
ယမကာလုလင္ေတြဟာတဲ့..ေပ်ာ္လို႕ပါကြာဆိုျပီးေတာ့လဲ
ေသာက္တတ္ၾကတယ္။ပ်င္းလို႕ပါကြာ ဆိုျပီးေတာ့လဲေသာက္ျပန္ေရာတဲ့။
စိတ္ညစ္လို႕ေသာက္တယ္..
ေနပူေတာ့လဲ ေနပူခံေလးပါ..
မိုးေအးေတာ့လဲ  အေအးမပတ္ေအာင္..
ေဆာင္းတြင္းက်ေတာ့  အခ်မ္းေျပ..
မနက္မိုးလင္းအိပ္ယာထေတာ့  ညကမ်ားသြားလို႕ ေခါင္းကိုက္ေျဖတာ...
ညေနဘက္က်ျပန္ေတာ့...
ကိုယ္ကေနညိဳရင္ ေလခိုတတ္လို႕ပါတဲ့....
ထမင္းမစားခင္ေတာ့...စားေကာင္းေသာက္ေကာင္းေအာင္ တခြက္တဖလားခ်ရမယ္ဆိုပဲ။
ထမင္းစားျပီးေတာ့လဲ ကိုယ့္လူေရ အစာပိတ္ေလး ႏွိပ္လိုက္ဦးစို႕ရဲ႕ တဲ့။
အေပါင္းအသင္းေတြႏွင့္ ဆံုျပန္ေတာ့လဲ ၾကံဳတုန္းဆံုတုန္းမို႕ပါ။
တစ္ေယာက္ထဲ က်ေတာ့လဲ ကိုယ္လူေရ ေယာင္ခ်ာခ်ာႏွင့္ဟ။ကိုယ့္ကိုအေဖာ္
လုပ္မဲ့သူက သူဘဲရွိတာတဲ့။
အင္း....ဟုတ္မွာပါပဲ..က်ဳပ္တို႕ကသိဘူးဗ်...
ဘာရယ္ ညာရယ္လို႕မဟုတ္ပါဘူးေပ်ာ္ရေအာင္လို႕ေရးလိုက္တာပါ။
ခင္ဗ်ားျပံဳးေနတာ က်ဳပ္ျမင္ေနရတယ္..ေဟာ ခင္ဗ်ားက်ဳပ္ကိုဆဲခ်င္ေနျပီမဟုတ္လား?
ရပါတယ္ကြ...ေပါက္ျပီးသားပါ...